Το
εμπόρευμα, διάγει μια διπλή ζωή, έχει
μια εγγενώς αντιφατική φύση. Είναι παράλληλα αξία χρήσης και αξία ανταλλαγής.
Αξία χρήσης έχουν όλα τα παραγόμενα αγαθά. Είναι η ‘ουσία’ τους, ο λόγος για
τον οποίο έχουν φτιαχτεί. Δεν είναι μια ποσοτική αξία (πόσο κοστίζει) αλλά
ποιοτική: η αξία χρήσης ενός παπουτσιού είναι το ότι φοριέται, το μαχαίρι
χρησιμεύει για να κόβεις κ.ο.κ. Αν ένα αγαθό πουλιέται τότε αποκτάει και μια
αξία-ανταλλαγής. Αυτή η αξία είναι ποσοτική και είναι κάτι σαν την τιμή, πόσο
κοστίζει ένα αντικείμενο για να ανταλλαχθεί, να αγοραστεί. Π.χ. Η αξία
ανταλλαγής ενός παντελονιού ισοδυναμεί με 15 ψωμιά και βασίζεται στην ποσότητα
κοινωνικά αναγκαίας εργασίας που περιέχει ένα εμπόρευμα. Στον καπιταλισμό, η
αξία ανταλλαγής είναι κυρίαρχη και παραμερίζει σε δεύτερη μοίρα την αξία χρήσης.
Αυτό που ενδιαφέρει την αγορά είναι το πόσο κέρδος θα βγάλει από το αγαθό και
όχι για το τι θα χρησιμεύσει και οι άνθρωποι συναντούν ο ένας τον άλλο σαν
ανταλλαγείς εμπορευμάτων. Το χρήμα είναι το εμπόρευμα-μεσολαβητής (που έχει
μόνο αξία ανταλλαγής και όχι αξία χρήσης) που εκφράζει την αξία ανάμεσα στα
εμπορεύματα. Ο κύκλος του εμπορεύματος είναι Χ-Ε-Χ’. (Χρήμα - Εμπόρευμα - Χρήμα).
Ο καπιταλιστής βάζει χρήμα για να πάρει εμπόρευμα, πουλάει το εμπόρευμα με
στόχο να πάρει πιο πολύ χρήμα από όσο έδωσε. Ο κύκλος ξεκινάει από το χρήμα και
καταλήγει στο περισσότερο χρήμα.
Το
χρήμα (εμπόρευμα κι αυτό) διάγει έναν ασταμάτητο κύκλο επιστρέφοντας αυξανόμενο
(Χ-Χ’). Είναι ένα εμπόρευμα που δεν έχει συγκεκριμένο περιεχόμενο (ενώ π.χ. το
εμπόρευμα-παπούτσι διατηρεί έστω και σαν δυνατότητα την αξία χρήσης του, το
συγκεκριμένο του περιεχόμενο, το πρωταρχικό του νόημα, δηλαδή: το να φορεθεί)
γιατί αντιπροσωπεύει μόνο αφηρημένη εργασία και χρησιμεύει στο να μετατρέπει τα αντικείμενα στην δική του αφαίρεση. Δηλαδή στο να ποσοτικοποιηθούν οι
διαφορετικές ποιότητες των αντικειμένων, μετατρέποντας τα στον εαυτό του για να
εκφραστούν σε αφηρημένους αριθμούς (π.χ. 10 ευρώ) ούτως ώστε να μπορέσουν να
ανταλλαχθούν. Διάγει έναν κύκλο ξεκινώντας από τον εαυτό του σαν κάτι αφηρημένο
(Χ-10 ευρώ) παίρνει κάτι συγκεκριμένο (Ε-παπούτσια) με σκοπό να έρθει ξανά πίσω
και πάλι σαν χρήμα (Χ’-15 ευρώ). Το χρήμα είναι μια απόλυτη αφαίρεση που είναι
αυτοσκοπός γιατί δεν έχει σκοπό άλλο από την αέναη επιστροφή στον εαυτό του
μέσω μιας κυκλικής διαδικασίας που σκλαβώνει τα πάντα.
Η
εμπορευματική μορφή έχει γίνει η καθολική μορφή ανθρώπινης διάδρασης. Τα πάντα
εμπορευματικοποιούνται: οι άνθρωποι, η παιδεία, οι ιδέες, η τέχνη. Σήμερα, μετατρέπει σχεδόν τα πάντα σε
εμπορεύματα για να βγει κέρδος. Πόσα ρεύματα τέχνης ξεκίνησαν ριζοσπαστικά και
ενσωματώθηκαν και αυτά στην αγορά; Το σύστημα πλέον παράγει τους ανθρώπους, την
παιδεία, την τέχνη με στόχο να είναι εξαρχής ελκυστικά εμπορεύματα.
Αυτός ο υλικός και πνευματικός μεταβολισμός, η ασταμάτητα επεκτεινόμενη
διαδικασία της χρηματικής - εμπορευματικής σχέσης πλέον, όχι απλώς κατακυριεύει
την κουλτούρα, αλλά την παράγει.
΄Αντε "Μπράβω" ( με την ίδια ΙΡ σε 11 σχόλια), έχουμε γήπεδο και μπάλα. Για παίξε...αν μπορείς..!
