ΜΕΤΑΓΡΑΦΟΥΜΕ ΛΟΓΙΑ ΝΕΩΝ:
" .....Δεν υπάρχει ελπίδα ανάπτυξης αν δεν ξαναγαπήσουμε τον τόπο μας και επανασχεδιάσουμε τη γεωοικονομία μας. Ο επανασχεδιασμός θα φέρει προκοπή, όχι η σκλαβιά με δανεικά. Να δημιουργήσουμε μάστορες, όχι ευέλικτους “εργαζόμενους”. Θέλουμε τη χαμένη μας περηφάνια, την περηφάνια του δημιουργού, όχι του επαίτη».
" .....Δεν υπάρχει ελπίδα ανάπτυξης αν δεν ξαναγαπήσουμε τον τόπο μας και επανασχεδιάσουμε τη γεωοικονομία μας. Ο επανασχεδιασμός θα φέρει προκοπή, όχι η σκλαβιά με δανεικά. Να δημιουργήσουμε μάστορες, όχι ευέλικτους “εργαζόμενους”. Θέλουμε τη χαμένη μας περηφάνια, την περηφάνια του δημιουργού, όχι του επαίτη».
...Να οικοδομήσουμε δημοκρατία εξ υπαρχής, γιατί αυτό που ζούμε δεν είναι δημοκρατία. Είναι θεσμοθετημένη κλεπτοκρατία, που ελέγχεται από εθνικούς κομπιναδόρους κι εξαγορασμένα τσιράκια. "
2 σχόλια:
Η ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΩΝ ΓΡΑΦΙΚΩΝ
Ο καθηγητής κύριος Γιανναράς στην επιφυλλίδα του στην Καθημερινή παραθέτει απόσπασμα από το περιοδικό Manifesto.
Το κείμενο είναι πολιτικό. Ωστόσο αντικατοπτρίζει απόψεις που είχαν τονιστεί σε ΟΛΟ τον κυνηγετικό τύπο της δεκαετίας του 1980. Τότε ήμασταν γραφικοί, σήμερα οι αξίες αυτές επιλέγονται ως μέσο εξόδου από την εθνική κρίση. Διαβάστε αυτές τις γραμμές:
"Μεταπολεμικά και κυρίως μεταπολιτευτικά, το κράτος-πρωτεύουσα νέκρωσε νομοτελειακά την ύπαιθρο χώρα. Οσους έμειναν εκτός της αθηναϊκής χωματερής τους εκμαύλισε η ψηφοθηρία εθίζοντας τους στην επιδότηση τηε αεργίας τους με τα ψιχία των ευρωπαϊκών "πακέτων"."
"Ενας πολιτισμός δεν αξιολογείται ούτε από τους επιχορηγούμενους θιάσους ούτε από τα κρατικοδίαιτα Μέγαρα Μουσικής Αθηνών των Νομικών Προσώπων Ιδιωτικού Δικαίου. Ενας πολιτισμός αξιολογείται από την καθημρινότητα του. Από τη διατροφή του λόγου χάρη- τι τρώει ο άνθρωπος και πως το τρώει. Η δική μας είναι μια όρθια καθημερινότητα, μια φαστ φουντ καθημερινότητα. Από το πολυεθνικό ράφι στον θερμοθάλαμο. Ή στην χλιδάτη κιτσαρία (για την άρχουσα κηφηναρία). Πριν γίνουμε δορυφόροι ξενόφερτου υποδείγματος είχαμε άλλη καθημερινότητα: Στρώναμε τραπεζομάντηλο για να φάμε, και το ψωμί ήταν ψωμί και η ελιά ήταν ελιά. Δεν ξέραμε το τοστ αλλά ξέραμε πάμπολλες πίτες."
"Δεν υπάρχει ελπίδα ανάπτυξης αν δεν ξαναγαπήσουμε τον τόπο μας και επανασχεδιάσουμε τη γεωοικονομία μας. Ο επανασχεδιασμός θα φέρει προκοπή και όχι η σκλαβιά στα δανεικά. Θα δημιουργήσει μάστορες και όχι "ευέλικτους" εργαζόμενους. Θέλουμε την χαμένη υπερηφάνια μας, την υπερηφάνια του δημιουργού και όχι το επαίτη."
Δεν ξέρω ποιος έγραψε το κείμενο που επέλεξε ο κύριος Γιανναράς για αναδημοσίευση. Ομως έχουμε δικαίωμα αντιλόγου όσοι είχαμε βαρέσει συναγερμό τότε, πριν 25 χρόνια, για τον κίνδυνο της υπαίθρου, για την ερήμωση και την εγκατάλειψη, και κατηγορηθήκαμε ως γραφικοί και οπισθοδρομικοί διότι οι ευρωπαϊκές χώρες είχαν 3 τοις εκατό αγροτικού πληθυσμού και έπρεπε να σώνει και καλά να ακολουθήσουμε.
Στον χώρο μας είχαμε υπερήφανους μάστορες με πρωτογενή παραγωγή βασισμένη σε ελληνικές ευρεσιτεχνίες, αλλά κανείς δεν συμπάραστάθηκε όταν η αθηναϊκή πολιτεία απαγόρευε ακόμη και την συναρμολόγηση όπλων στην Ελλάδα. Μερικοί "προοδευτικοί" που σήμερα γράφουν πύρινες κουβέντες (σόρρυ αλλά δεν είναι λόγος, κουβέντες είναι) για την εγχώρια τεχνολογική φτώχια συμφώνησαν με αυτές τις ενέργειες διότι συνδυάζονταν με την αντιοπλική ιδεοληψία τους. Τεχνολογία δεν είναι μόνο ότι εσείς εγκρίνετε και ότι εσάς βολεύει. Δεν αφήσατε χώρο για υγιή στοιχεία της κοινωνίας και τώρα κλαίτε και οδύρεστε. Αυτό που κατακρίνετε είναι εν μέρει το αποτέλεσμα των οραμάτων σας, για αυτό μην παραπονιέστε.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 19.06.2011
" Αντέγραψα από το περιοδικό «Manifesto» - Πολιτική / Πολιτισμός, Μάιος 2011."
ΟΠΩΣ ΔΗΛΩΝΕΙ Ο ΙΔΙΟΣ
ΕΜΕΙΣ ΔΗΛΩΣΑΜΕ ΕΥΘΑΡΣΩΣ ΤΗ "ΜΕΤΑΓΡΑΦΗ" ΑΠΟ ΛΟΓΙΑ ΝΕΩΝ, ΣΑΝ ΤΟΝ ΦΙΛΟ ΘΟΔΩΡΟ ΠΑΝΤΟΥΛΑ ΕΚΔΟΤΗ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ ΤΟΥ.
Δημοσίευση σχολίου