ΤΑ ΚΡΙΝΑ ΤΗΣ ΑΜΜΟΥ

Υπάρχει ακόμη ελπίδα..!

ΤΙΤΛΟΙ ΤΕΛΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ;

Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΙ Ο ΑΝΤΙ-ΧΡΗΣΤΟΣ

 

Μεγάλη αποτυχία του Α (με κεφαλαίο Α) ..!

Δεν κατάφερε να ρίξει την Κυβέρνηση...!
Αφού έκανε ένα σημαντικό τηλεφώνημα, μεταξύ σοβαρού και αστείου προέτρεψε το Χρήστο να μη ψηφίσει το νομοσχέδιο, γιατί "είχε ρεπορτάζ" ότι,   δεν θα περάσει τελικά το νομοσχέδιο...και καλό θα ήταν να είναι με τους νικητές...!

Το σημαντικό δεν είναι αυτό, αλλά ότι το δικό μας ρεπορτάζ λέει:

" .... κλείνοντας το τηλέφωνο, ο Χρήστος, τον έστειλε στον Αντί-χρηστο"

OTAN AKOYΩ..!

Όταν ακούω να υποψιάζονται τις ιδέες μου,
να τις ταχτοποιούν σε μια θυρίδα,
όταν ακούω εσένα να μιλάς,
εγώ πάντα θα σωπαίνω.

Όταν ακούω στα αυτιά μου
ήχους παράξενους, ψίθυρους μακρινούς,
όταν ακούω σάλπιγγες και θούρια,
λόγους ατέλειωτους ύμνους και κρότους,
όταν ακούω να μιλούν για την ελευθερία
για νόμους ευαγγέλια και μια ζωή με τάξη,
όταν ακούω να γελούν,

όταν ακούω και πάλι να μιλούν,
εγώ, θα σωπαίνω….

………………………………………

θα ανοίξω το στόμα μου…
όταν θα γεμίσουν οι κήποι με καταρράκτες
οι νέοι έξαλλοι, θα  ακολουθούν  χωρίς ύμνους

και χωρίς υποταγή στην τρομερή εξουσία.

ΟΤΑΝ ΜΙΛΑ ΜΙΑ ΜΗΤΕΡΑ.... Σ Ι Ω Π Η !

"Το κείμενο μου δεν επιδέχεται ούτε πρόσθεση, ούτε αφαίρεση, όχι πρότασης ή λέξης, αλλά ούτε ενός τόνου......."

   Και μόνο αυτό το απόσπασμα του κειμένου χθεσινής ανάρτησης,  θα έκανε πολλούς συμπολίτες μας να ανατριχιάσουν, από τη φρασεολογία που χρησιμοποείται.

Δεν κάνουμε κανένα σχόλιο για το ρόλο που αναζητά με τις δήθεν προσωπικές παρεμβάσεις και εκκλήσεις για τη Φιλαρμονική. Πρέπει να υποτιμά πολύ τους αναγνώστες του, αν  θεωρεί πως οι μέθοδοι που χρησιμοποιεί για να  θέτει τον εαυτό του εντός των "πραγμάτων" είναι ευρηματικές.

 Είναι πεπαλαιομένες και κουτοπόνηρες τουλάχιστον.

Φίλες και φίλοι
Κάθε προσπάθεια που γίνεται να αλλάξει κάτι,  θα βρίσκει αντίδραση. Από λίγους, από αυτούς που χάνουν κάτι, από αυτούς που προσδοκούν, από αυτούς που έχουν τα μέσα να έχουν φωνή, από αυτούς που βρίσκουν τρόπο να αναπαράγουν την αντίδραση.

ΔΕΝ ΘΕΛΑΜΕ  ΝΑ ΤΟ ΓΡΑΨΟΥΜΕ,  ΑΛΛΑ ΕΧΟΥΜΕ ΔΕΣΜΕΥΤΕΙ ΟΤΙ ΘΑ ΑΝΑΡΤΟΥΜΕ ΌΤΙ ΜΑΣ ΣΤΕΛΝΟΥΝ.
ΑΥΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ ΜΕ ΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΑΝΑΓΝΩΣΤΡΙΑΣ, ΠΟΥ ΣΥΜΠΛΗΡΩΝΕΙ ΤΟ  ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ¨ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΥ" ΔΗΘΕΝ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ  :

"θα προσπαθήσω να συγκρατήσω την οργή, τον θυμό και την αγανάκτηση, έτσι όπως μου την μετέδωσαν, αυτές τις μέρες συμπολίτες......" γράφει ο Δήθεν..!

" .......Αν την ώρα που επονομαζόμενος δάσκαλος της μουσικής (Δ.Ε. Μουσικών), δεν έχει ωράριο εργασίας, δεν έχει προϊστάμενο, δεν αξιολογείται από κανένα,  αμείβεται από το Δημόσιο με 2.000 Ευρώ και πλέον και  ακόμη, εργάζεται  καθημερινά τις πρωινές ώρες σε δεύτερη δουλειά με πλήρες ωράριο και περιστασιακά στα Μπουζούκια ( ωραίο πρότυπο για τους μαθητές).....

Εγώ, ως μητέρα άνεργης κόρης με 3 ξένες γλώσσες και 2 μεταπτυχιακά διπλώματα, που δεν μπορώ να κοιμηθώ τα βράδια, γιατί η κόρη μου δουλεύει σε μπαρ μέχρι το πρωί για 400 Ευρώ....

 

ΠΟΣΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΩ ΕΓΩ;...

ΑΝΤΕ ΝΑ ΧΑΘΕΙΤΕ ΥΠΟΚΡΙΤΕΣ...

ΔΕΝ ΛΥΠΑΜΑΙ ΝΑ ΠΩ, ΠΩΣ ΜΙΑ ΚΛΙΚΑ ΕΙΣΤΕ ΟΛΟΙ.." 

ΙΣΤΟΡΙΑ

  Υπάρχει ένας θα λέγαμε βάναυσος τρόπος για να προσεγγίζει κανείς τη Ιστορία..!
Είναι ο τρόπος,  να κρίνουμε το ιστορικό παρελθόν, με κριτήρια του  παρόντος.

Δηλαδή, θέλουμε να αποτιμήσουμε αυτό που συνέβη κάποτε, κρίνοντάς το με σημερινά κριτήρια, και αγνοώντας το χρόνο που έχει παρεντεθεί ανάμεσα.

Δύσκολο πολύ να δούμε το ίδιο γεγονός  όπως τότε, σήμερα.

Τις  εξελίξεις που έχουν συμβεί και την  αλλαγή  νοοτροπίας που έχει συντελεσθεί.

Τα γεγονότα παραμορφώνονται.!

ΘΑ ΘΕΛΑΜΕ !

-   Η αρθρογραφία και τα θέματα των ΜΜΕ, να αποτελούν ένα βαρόμετρο της πολιτικής και κοινωνικής ζωής του τόπου μας.
-   Ο αναγνώστης να μπορεί να σχηματίσει μια ολοκληρωμένη εικόνα για τις αντιλήψεις, τις ανησυχίες και τις προθέσεις των αρθρογράφων.
-    Η οργή  των κειμένων, να αντικατοπτρίζει τα αντίστοιχα αισθήματα των πολιτών.
 -   Τα  κείμενα να μην έχουν  εφήμερο χαρακτήρα, που αποτυπώνουν απλώς τις δυναμικές της κάθε εποχής ή ακόμη της απομόνωσης ένος και μόνου γεγονότος.
 -   Να έχουν ένα βαθιά πολιτικό χαρακτήρα, αναδεικνύοντας παράλληλα πτυχές της ντόπιας ταυτότητας και να αποκτούν μια άλλη, διαχρονική διάσταση.
-  Τέλος κανένα κείμενο να μη δημοσιεύεται με σκοπό, την ιδιοτέλεια και τη στείρα πολιτική ή προσωπική αντιπαράθεση.

Θα θέλαμε και είναι δικαίωμά μας να το διεκδικήσουμε..!

                                      Το  δ ι κ α ι ο ύ τ α ι  τ ο   Μ έ λ λ ο ν   μ α ς  !

ΑΝΟΥΣΙΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

1. Ο κ. Πανοζάχος παραιτήθηκε από  κάποια κομματική θέση στην Κεντρική Μακεδονία.

2. Ο κ. Πάσχος προτίθεται να είναι υποψήφιος για το Επιμελητήριο Θεσπρωτίας.
     

Ποιός τις δίνει, ποιός τις αναπαράγει, ποιούς υπηρετούν;

ΟΙ ΔΥΟ ΒΑΡΚΕΣ

Είναι  σύνηθες φαινόμενο, συμπολίτες μας να πατούν σε δύο βάρκες προκειμένου να πετύχουν τους σκοπούς τους, κυρίως στην πολιτική.

Δύσκολη υπόθεση, δύσκολη ισορροπία!

Και οι συμμαχίες είναι επίσης περίεργες αυτή την εποχή..!

Συμμαχίες με τα προβλήματα και τους πολίτες, ποιός θα κάνει;

ΟΙ ΠΟΡΤΕΣ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ

Κάθε μέρα   και μια απογοήτευση,
από την  προπάθεια να κλείσουν  οι πόρτες του μέλλοντός μας. 
Έχουν κάνει ένα λάθος όμως.
Δεν είμαστε πίσω τους, δεν τους  ακολουθούμε.
Είμαστε ήδη μπροστά και δεν το έχουν καταλάβει.
Οι πόρτες  που κλείνουν, είναι οι δικές τους πόρτες.
Να ζήσουν λοιπόν εκεί, κλεισμένοι στη μιζέρια τους. 

TO DEAL ΤΩΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ

    Με την ανάρτησή μας στις 04.10.2011 είχαμε  πει για μια ακόμη ΦΑΚΑ που στήνεται και αναρωτηθήκαμε για το είδος του τυριού που προσφέρεται ως αντάλλαγμα.
  Δεν πέρασαν 10 ημέρες...!
Φαίνεται πως κοινός σκοπός, ενώνει και ανθρώπους που πιθανολογούσαμε πως είναι διαφορετικοί..
( τα κείμενα τους  βέβαια μας οδήγησαν σε αυτή σκέψη ...) αλλά αποδειχθήκαμε, λόγω ηλικίας άπειροι..!
Τα γραπτά βέβαια μένουν....και κρίνονται οι κωλο..τούμπες καθενός μας.

                                      

Δεν βρήκαμε άλλη φωτογραφία που να ταιράζει με το θέμα και αναδημοσιεύουμε αυτή που προσδιορίζει τον δρόμο που κινούνται ορισμένοι.!

Το Μέλλον

  Το Μέλλον είναι αναπόφευκτος  ιστορική αναγκαιότης , η οποία κατά πολύ εγκυµονείται εις το Παρόν.

Υπάρχει αύριο !

  

Τις κρίσεις, τις αντιμετωπίζουμε σκεπτόμενοι ότι υπάρχει αύριο και όχι το αντίθετο.

  Τα θυμήθηκα όλα αυτά γιατί παρατηρώ μια γενική κατάσταση πανικού (δικαιολογημένη βέβαια) αλλά η έκφραση του πανικού αυτού βασίζεται στην αίσθηση ότι "δεν υπάρχει αύριο", η ζωή μας τελειώνει το επόμενο λεπτό από την επόμενη κυβερνητική ανακοίνωση και ότι όλα θ'αρχίσουν να καταστρέφονται όπως στην Πομπηία (το έχω διαβάσει κι αυτό). 

   Όπως όλα τα συναισθήματα, έτσι κι αυτό, έχει συμπεριφορά ιού στη διάδοσή του και στον πολλαπλασιασμό του, έχει αυτό που στην επικοινωνία λέμε viral χαρακτήρα που επιτείνεται από τη χρήση των social media. Δεν θες παραπάνω από πέντε λεπτά στο τουίτερ για ν'αρχίσεις ν'αναπαράγεις το ζόφο, τον τρόμο και να κάνεις αφοριστικές παρατηρήσεις, λες και δεν υπάρχει αύριο.

   Υπάρχει αύριο. Ρώτησε τον παπού σου που πολέμησε στην Αλβανία και μετά στον Εμφύλιο. Ρώτησε τον πατέρα σου που στη Χούντα τον είχαν κλείσει σ'ενα κελί και τον έκαναν ασήκωτο στο ξύλο. Κοιτάξου στον καθρέφτη και θυμήσου ότι υπήρξε κι άλλη μέρα μετά από  ένα θάνατο δικού σου προσώπου.
Η κρίση αυτή θα κρατήσει αρκετά και πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι για τη διάρκεια αυτής της κατάστασης , όμως, υπάρχει αύριο και πρέπει να σκεφτείς πού θα σε βρει αυτό το αύριο, σε ποια θέση και κυρίως σε ποια κατάσταση.

Υπάρχει αύριο. Στ'αλήθεια υπάρχει.

"ΓΑΜΟΣ ΑΛΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ"

Ελπίζω να θυμάστε την ταινία....!
Με αυτόν τον καταπληκτικό "Ελληνα" πατέρα της νύφης και την εμμονή του,
πως κάθε λέξη αγγλική, βραζιλιάνικη, ακόμη και κινέζικη, έχουν ρίζα Ελληνική...
Την έβλεπαν οι γονείς μου χθές και έφαγα Flash..!
Πως δεν το είχαμε σκεφθεί σε ποιόν ομοιάζει η σκέψη του;

...Ότι να ειπωθεί, ότι να γραφεί, η κατάληξη του κειμένου του είναι πάντα η ίδια.!

Χρησιμοποιώντας αυτή την απίστευτη μέθοδο χρήσης της ελληνικής γλώσσας και της νοηματικής σύνδεσης....όπως:

" πάντα παίζει με τις λέξεις ή τις φράσεις, όταν θέλει και τον λαό να παραπλανήσει δημαγωγικά και στα στελέχη να στείλει «μηνύματα» επικοινωνιακά αλλά πειθαναγκαστικά."...

Απίστευτος..!

 

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ

Μας το έστειλαν, μας άρεσε, το αναδημοσιεύουμε..!

Το χιούμορ είναι ένας τρόπος ..άμυνας..!

O ΔΥΣΚΟΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ

Κρυφά και φανερά σ' ακολουθούνε
οι συμμορίες κι οι βασανιστές και ψάχνουν μέρα - νύχτα να σε βρούνε.

Μα δεν υπάρχει δρόμος να διαβούνε,

γιατί ποτέ δεν ήταν ποιητές, το χώμα που πατούν να προσκυνούνε..!

Ο λόγος του Steve Jobs στο Stanford το 2005

"  ΜΗΝ ΑΦΗΝΕΤΕ ΤΗ ΦΑΣΑΡΙΑ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΑΠΟΨΕΩΝ ΝΑ ΠΝΙΓΕΙ ΤΗΝ ΕΝΔΟΤΕΡΗ ΦΩΝΗ ΣΑΣ...!"

"TO ΠΕΤΑΓΜΑ" ΤΗΣ ΧΕΛΩΝΑΣ

   Μια φορά κι ένα καιρό,  ζούσε μια χελώνα (αυτό το συμπαθές ζώο, που κουβαλά το σπίτι του στην πλάτη. Αλήθεια γιατί;) που όνειρό της ήταν να πετάξει. Ζήλευε  ΚΥΡΙΩΣ τις ομάδες των αετών, γιατί πετούσαν όποτε ήθελαν και έβλεπαν τον κόσμο από ψηλά.

   Κάποια φορά λοιπόν, ο επικεφαλής  των αετών άκουσε το παράπονο της φιλόδοξης χελώνας και τη λυπήθηκε. Της είπε, ότι θα μπορούσε να πετάξει μαζί του.  Της έδωσε τη δυνατότητα να κρατηθεί από τα πόδια του.  Έτσι, πέταξαν και οι δύο ψηλά.

Επιτέλους πραγματοποίησε το μεγάλο της όνειρο!

Πετούσε!

Η χελώνα όμως, που δεν ήταν ομολογουμένως μαθημένη να πετά, από τη χαρά της, νόμισε ότι θα μπορούσε να πετάξει και μόνη της.

 Άρχισε να κινείται επικίνδυνα, να θέλει να οδηγήσει τον επικεφαλής σε άλλα μονοπάτια, να τον πάει να  δουν οι “φίλοι”  της πως κατάφερε επιτέλους να «πετάξει», να την τύφλωσε ο ήλιος ίσως.

 Ξέχασε το στήριγμα, το άφησε κι έπεσε στη γη.  

Την εικόνα μιας χελώνας, που έχει πέσει από κάποιο ύψος πάνω στα βράχια, δεν θα ήθελα  να την περιγράψω.

Μπορείτε να τη φανταστείτε.

O ΣΚΥΛΟΣ ΤΟΥ..ΓΥΦΤΟΥ..!

Επειδή δεχόμαστε αρκετά σχόλια για τις προθέσεις μας, τις εξηγούμε με ένα Μύθο..!

 Σε κάποιο χωριό, μια   αλεπού κάθε βράδυ έτρωγε και μια -δυο κότες από τα κοτέτσια των αρχόντων ( που είχαν βέβαια κοτέτσια )
Οι άρχοντες λοιπόν, κάλεσαν τους σκύλους τους οι οποίοι είχαν βολευτεί από τα πλούσια αποφάγια των αφεντικών τους και τους έθεσαν προ των ευθυνών τους.
- Πρέπει να πιάσετε την αλεπού που μας τρώει τις κότες και μας κάνει ρεζίλι στο χωριό, τους είπαν..
Πράγματι οι σκύλοι στήσαν το καρτέρι το ίδιο βράδυ.
Δεν κατάφεραν να πιάσουν την αλεπού και άρχισαν να την κυνηγούν. Η αλεπού, βλέποντας τα δύσκολα με όλο το σκυλολόϊ πίσω της, άρχισε να τρέχει προς το βουνό.
Τα σκυλιά, "νταβραντισμένα" από την πολυφαγία και το καθησιό, εγκατέλειψαν την προσπάθεια στις πρώτες ανηφόρες.
Ένα σκυλί όμως ακολουθούσε με πείσμα γαυγίζοντας, καταφέρνοντας εν τέλει να στριμώξει την αλεπού.
Τότε η αλεπού, σταματά το τρέξιμο και ρωτά τον εναπομείναντα κυνηγό σκύλο;
- Καλά εσύ δεν είσαι το σκυλί του Γύφτου;
- Ναι, απαντά ο σκύλος
- Μα αφού δεν έχει κότες το Αφεντικό σου...!  

ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ.

ΔΙΑΘΗΚΗ

Κι μια μέρα θέλω να γράψουν στον τάφο μου:

Έζησε στα σύνορα μιας ακαθόριστης ηλικίας
και πέθανε για πράγματα μακρινά,
που είδε κάποτε σ’ ένα όνειρο.

Η ΦΑΚΑ

Και άλλη μια φάκα στήνεται...!

Ο λόγος γίνεται πλέον, για το είδος του Τυριού που προσφέρεται.

Ευχόμαστε, αν και υπάρχει μεγάλη ένδεια, να μη το φάνε κάποιοι..!

Δεν θα τους προστατεύσουμε...

Θα τους αποκαλύψουμε..! 

ΖΙΖΑΝΙΑ

Ανώνυμος Αναγνώστης, μας έγραφε πως είμαστε ΖΙΖΑΝΙΑ και κρυβόμαστε πίσω από την ανωνυμία του Blog.

 Δηλώνουμε εξ αρχής πως μας αρέσει ο  χαρακτηρισμός.
Γιατί σε ένα χωράφι με τσουκνίδες, η παπαρούνα μπορεί να θεωρηθεί "ζιζάνιο"

 Πρέπει να παραδεχτεί όμως ο αναγνώστης, πως έχει και κάποια θετικά αυτή η μικρή «απόκλισή» μας.

- Γιατί δεν επιτρέπουμε πολιτικές  παρεμβολές στα κείμενά μας.  

-  Η ομάδα μας και οι φίλοι αναγνώστες συσπειρώνονται και δημιουργούν ένα κλίμα συνεργασίας και αλληλεγγύης.

 - Είμαστε λίγοι ως αρχή και μας αρέσει
Όταν γίνουμε πιο πολλοί δεν θα αρέσει καθόλου σε κάποιους “αστυπάλακες”   της κοινωνίας.
-  Έχουμε θετική ενέργεια, πολλή όρεξη, αστείρευτη φαντασία και τη ζωή μπροστά μας.
Την οποία θα αλλάξουμε προς το καλύτερο. Κι αν δεν μπορούμε να το κάνουμε, θα γίνουμε οι ίδιοι καλύτεροι, για να αντιμετωπίσουμε τη ζωή.

Προς το παρόν, μόνο αυτά χρειαζόμαστε…!!!

Υ.Γ. Όλες οι παρατηρήσεις που είναι εναντίον του Blog με τεκμηριωμένη άποψη θα δημοσιεύονται.

Αλήθεια πόσο υποκριτές είμαστε;

Αγαπητοί  Φίλοι

 Τον τελευταίο καιρό όλοι μιλάμε για την  αντιμετώπιση της κρίσης που περνά η χώρα μας.

Για να φτάσουμε όμως να μιλήσουμε γι’ αυτό, πρέπει πρώτα να διαγνώσουμε για ποια κρίση μιλάμε.
Έχω διαπιστώσει επιχειρώντας να επικοινωνήσω όλα αυτά τα χρόνια με τους άλλους, ότι το πρόβλημα επικοινωνίας που παρατηρείται  σε φίλους, σε συναδέλφους, σε γείτονες, σε συμπολίτες, ξεκινάει από το ότι οι άνθρωποι λέγοντας τις ίδιες λέξεις εννοούμε διαφορετικά πράγματα.
Έτσι, αν δεν δώσουμε ορισμούς στα προβλήματα, αν δεν βάλουμε κανόνες στη ζωή μας, είναι δύσκολο να φτάσουμε τελικά στο συμπέρασμα. 

  Ο δυτικός κόσμος την τελευταία διετία και οι Έλληνες τον τελευταίο χρόνο ανακαλύψαμε ότι υπάρχει μεγάλη οικονομική κρίση.
 Το κυρίαρχο συναίσθημα είναι η αγωνία μας, με πρώτους εμάς, για το πως θα αντιμετωπίσουμε την κατάσταση.  

Αλήθεια πόσο υποκριτές είμαστε;

  Όταν όλα αυτά τα χρόνια της δικής μας ευμάρειας πέθαιναν κυριολεκτικά εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο κάθε χρόνο από πείνα και δίψα, που ήμασταν;
 Απλά τότε δεν μας αφορούσε, γιατί δεν ήταν στο σπίτι μας.  
 Τότε δεν μίλαγε κανένας μας για κρίση, γιατί η Ελλάδα ήταν μέσα στις 25 πλουσιότερες χώρες του κόσμου.
Και κει, στις χώρες του αποκαλούμενου τρίτου κόσμου ( ονομασία και αυτή) μιλάμε για θάνατο όχι για το αν θα έχουμε λιγότερα κινητά ή αυτοκίνητα.
 Αλήθεια έχετε αναρωτηθεί τι θα έλεγε κάποιος υπήκοος χώρας που δεν έχει νερό να πιει, φαγητό να φάει και πεθαίνει το παιδί του από ασιτία,  αν επισκεπτόταν ακόμη και σήμερα την Ελλάδα, τον πηγαίναμε σπίτι μας, του δείχναμε τα υπάρχοντά μας, και του λέγαμε ότι περνάμε μεγάλη οικονομική κρίση; 
 

Φίλοι μου ο "πόλεμος" είναι αναπόφευκτος  και πολύ κοντά....

Σε μια προετοιμασία για τον επικείμενο πόλεμο, ΠΡΩΤΑ ετοιμάζω τον εαυτό μου, τα όπλα μου, τις όποιες δυνάμεις μου και μετά ρίχνομαι στον πόλεμο αποφασισμένος να νικήσω.

Περιμένω λοιπόν, να δω πόσους αποφασισμένους θα συναντήσω την ώρα εκείνη.!

Για τους Λεωνίδες μιλάω, όχι για τους Εφιάλτες.

Η ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΟΥ ΚΑΘΕΝΑ ΜΑΣ

        Πολεμώ ν’ αγκαλιάσω, όσο μπορώ, ολάκερο τον κύκλο της ανθρώπινης ενέργειας.

Nα μαντέψω τον άνεμο που σπρώχνει όλα ετούτα τα κύματα των ανθρώπων προς τ’ απάνω...

Nα λοιπόν ποιό είναι  το χρέος μας...

Καλά να ξεχωρίσουμε την ιστορική στιγμή που ζούμε και να τοποθετήσουμε συνειδητά, σε ορισμένο στρατόπεδο, τη μικρή μας ενέργεια...

                                                                                                                                 (Ν.Καζαντζάκης)

Σ

σΧΌΛΙσΧΟ