Μια φορά κι ένα καιρό, ζούσε μια χελώνα (αυτό το συμπαθές ζώο, που κουβαλά το σπίτι του στην πλάτη. Αλήθεια γιατί;) που όνειρό της ήταν να πετάξει. Ζήλευε ΚΥΡΙΩΣ τις ομάδες των αετών, γιατί πετούσαν όποτε ήθελαν και έβλεπαν τον κόσμο από ψηλά.
Κάποια φορά λοιπόν, ο επικεφαλής των αετών άκουσε το παράπονο της φιλόδοξης χελώνας και τη λυπήθηκε. Της είπε, ότι θα μπορούσε να πετάξει μαζί του. Της έδωσε τη δυνατότητα να κρατηθεί από τα πόδια του. Έτσι, πέταξαν και οι δύο ψηλά.
Επιτέλους πραγματοποίησε το μεγάλο της όνειρο!
Άρχισε να κινείται επικίνδυνα, να θέλει να οδηγήσει τον επικεφαλής σε άλλα μονοπάτια, να τον πάει να δουν οι “φίλοι” της πως κατάφερε επιτέλους να «πετάξει», να την τύφλωσε ο ήλιος ίσως.
Πετούσε!
Η χελώνα όμως, που δεν ήταν ομολογουμένως μαθημένη να πετά, από τη χαρά της, νόμισε ότι θα μπορούσε να πετάξει και μόνη της.
Ξέχασε το στήριγμα, το άφησε κι έπεσε στη γη.
Την εικόνα μιας χελώνας, που έχει πέσει από κάποιο ύψος πάνω στα βράχια, δεν θα ήθελα να την περιγράψω.
Μπορείτε να τη φανταστείτε.
2 σχόλια:
Όμορφα, γλυκά και ανώνυμα...η δειλία σε όλο της το μεγαλείο....
σου απαντάω με την ίδια δειλία...
και οι κότες συμπαθέστατα πτηνά είναι πλην όμως δεν πετάνε...
έχουν όμως την χάρη τους αφού μας κάνουν αυγουλάκια με τα οποία φτιάχνουμε υπέροχες ομελέτες....
Το θέμα είναι ποιος τις σερβίρει...και ποιος τις τρώει....
Υ.Γ μπορείς να σχολιάσεις ολόκληρο το ζωϊκό βασίλειο...αετός δεν θα γίνεις γιατί φοβάσαι τα ύψη και δεν στέκεσαι με καθαρό και ξάστερο πρόσωπο στο ύψος των περιστάσεων...
Με κουκούλες και απόκρυψη της ταυτότητας μας,η δημοκρατία μάλλον κινδυνεύει και δεν σώζεται....
Συμφωνώ με την άποψη πως με την απόκρυψη της ταυτότητάς μας η Δημοκρατία κινδυνεύει...
Αλλά, ΔΕΝ πρέπει να ξεχάσουμε επ΄ουδενί το πολιτικό και το κοινωνικό περιβάλλον στο οποίο ζούμε...
Αν διαβάζατε προσεκτικά το κείμενο για το "Σκύλο του Γύφτου" πιθανόν να πέρνατε κάποιες εξηγήσεις.
Δυστυχώς ο "πόλεμος" μπορεί να είναι ανοικτός, αλλά η συγκυρία επιβάλλει τον "ανταρτοπόλεμο".
Αν αυτό δεν είναι πειστική εξήγηση, δεχθείτε τα κείμενα, ως αγανάκτηση μιας ομάδας που προσπαθεί να επικοινωνήσει τις σκέψεις της.
Σας ευχαριστούμε για την επικοινωνία.
ΕΒΙΤΑ
Δημοσίευση σχολίου