Η Ελλάδα
αλλάζει. Σαν να ζαρώνει, να μαζεύει, να σουρώνει.
Oι Έλληνες αλλάζουν. Ζαρώνουν και περιφέρονται αλλοπαρμένοι και
άδειοι, σαν χαμένοι, θαμπωμένοι μες στο εκτυφλωτικό ηλιόφως του Αυγούστου, που
όλα τα λιώνει και όλα τα ξεπλένει.Μεταξύ θρήνου
και ελπίδας, αναρωτιέμαι πάλι: Ποια πατρίδα, ποια Ελλάδα; Αυτήν που κάναμε σαν
τα μούτρα μας τα άπληστα;
Από ποιους να ξεβρωμίσει, αν όχι από εμάς που
τη μαγαρίσαμε, άπονοι, αδιάφοροι, αλαζόνες, ιδιοτελείς;
Καλύτερα να μην την
πάρουμε πίσω έτσι, λεηλατημένη, με νάιλον σκουπίδια μπηγμένα στ’ αγκάθια. Ας
την αφήσουμε να αλλάξει, να ξεπλυθεί, να λυτρωθεί απ’ τα δικά μας κρίματα.
Μήπως αλλάξουμε κι εμείς και έτσι ξαναγεννημένοι, μετά τη συντριβή, να ταιριάξουμε
αρμονικά στους κόλπους της πατρίδας. 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου