ΤΟ " EΓΩ"

Είμαστε ένας μικρός τόπος γεμάτος ανθρώπους, που το πρώτο και βασικότερο χαρακτηριστικό τους είναι η έλλειψη σιγουριάς.

Κληρονομιά αιώνων σκλαβιάς, επιδρομών και καταπίεσης.

 Η έλλειψη σιγουριάς οδηγεί σε μια υπερβολική υπερτροφία του ε γ ώ. Το εγώ, νιώθει διαρκώς πως κινδυνεύει, οι μηχανισμοί αυτοπροστασίας θριαμβεύουν, ο εγωισμός γίνεται μέθοδος επιβίωσης.

 Η στάση βέβαια αυτή, παραμένει κι όταν ο κίνδυνος έχει περάσει.

Στη χώρα του Εγώ, το Εσύ είναι υπό διωγμό.

Άρα οι πάντες… αιώνες τώρα, κλείνουμε ο ένας το δρόμο του άλλου. Στην προσπάθειά μας να μην προηγείται κανείς, μένουμε όλοι στάσιμοι.

Μικρότητες μιας κομπλεξικής κοινωνίας φοβισμένων ανθρώπων, που βλέπουν την επιτυχία του άλλου σαν απειλή.

 Συγχέουμε την παρουσία με την υπεροψία. Τη διαφοροποίηση με την ανισότητα.

 Ξεχνώντας, πως δεν είναι κάθε δραστηριότητα προβολή, ούτε κάθε εργασία διαφημιστικό κόλπο.

Κι έπειτα, παραπονιόμαστε πως δεν έχουμε ηγεσία! Αφού κανένας μας δεν παραδέχεται τον άλλον!

Και στην Ευρώπη οι άνθρωποι ανταγωνίζονται ο ένας τον άλλον. Θετικά όμως.

 Κοιτάνε να προσπεράσουν με τη δική τους ταχύτητα κι όχι βάζοντας τρικλοποδιά.

Χαίρονται την ικανότητα του διπλανού τους και  προσπαθούν να την προωθήσουν.

 Είναι περίεργο πως ακόμη έχουμε θάρρος να χτίζουμε, όταν οι κατεδαφιστές γύρω μας είναι μυριάδες…