Δυστυχώς σχετίζεται με τη λεγόμενη διαπλοκή, με αδικήματα που συνιστούν κατάχρηση εξουσίας από εκπροσώπους της και βλάπτουν βαθιά την κοινωνία γιατί απαξιώνουν το δημοκρατικό σύστημα. Η εκμετάλλευση όμως της δικαίως κλονισμένης εμπιστοσύνης των πολιτών στους εκπροσώπους του κράτους από ένα είδος δημοσιογραφίας που αντικαθιστά την πολιτική κριτική με τη σπίλωση, με τη συκοφαντία, είναι πολύ επικίνδυνο φαινόμενο.
Η γενίκευση στην οποία στηρίζεται αυτή η δημοσιογραφία «όλοι οι εκπρόσωποι θεσμών και εξουσιών είναι άτομα ανήθικα και αργυρώνητα» έχει προέλευση τον ναζισμό και ναρκοθετεί την κοινοβουλευτική δημοκρατία. Το μέγα πρόβλημα είναι η δύναμη της συκοφαντίας. Η συκοφαντία είναι γνωστό από την αρχαιότητα ότι αποδίδει.
«Όλο και κάτι μένει». Συχνά η καταδίκη του συκοφάντη στα δικαστήρια γίνεται πολύ λιγότερο γνωστή.
Ένα επαίσχυντο είδος δημοσιογραφίας ανθεί και ασκεί ρόλο τρομοκρατίας.
Απειλεί τα δημόσια πρόσωπα, καθώς τολμάει να αποδίδει σε πολιτικούς της αντιπάλους απολύτως ανύπαρκτα δεδομένα, αδιαφορώντας για την ενδεχόμενη καταδίκη, γιατί αυτή η δημοσιογραφία αδιαφορεί για χρηματικές ποινές, ακόμα και βαριές.
Η συκοφαντική σπίλωση στη θέση της πολιτικής κριτικής είναι βαθιά βλαβερή. Νομικά δεν ξέρω, αλλά ίσως θα έπρεπε σε περιπτώσεις αποδεδειγμένης συκοφαντίας να μην προβλέπονται ποινές χρηματικές αλλά αφαίρεση του δικαιώματος στο δημοσιογραφικό λειτούργημα. Ίσως θα έπρεπε να το λάβει υπόψη η κυβέρνηση, καθώς βάλθηκε και πολύ σωστά να αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη των πολιτών στο κράτος και μακάρι να το καταφέρει.
Ευθύνη όμως έχουμε και οι πολίτες.
Η γενίκευση στην οποία στηρίζεται αυτή η δημοσιογραφία «όλοι οι εκπρόσωποι θεσμών και εξουσιών είναι άτομα ανήθικα και αργυρώνητα» έχει προέλευση τον ναζισμό και ναρκοθετεί την κοινοβουλευτική δημοκρατία. Το μέγα πρόβλημα είναι η δύναμη της συκοφαντίας. Η συκοφαντία είναι γνωστό από την αρχαιότητα ότι αποδίδει.
«Όλο και κάτι μένει». Συχνά η καταδίκη του συκοφάντη στα δικαστήρια γίνεται πολύ λιγότερο γνωστή.
Ένα επαίσχυντο είδος δημοσιογραφίας ανθεί και ασκεί ρόλο τρομοκρατίας.
Απειλεί τα δημόσια πρόσωπα, καθώς τολμάει να αποδίδει σε πολιτικούς της αντιπάλους απολύτως ανύπαρκτα δεδομένα, αδιαφορώντας για την ενδεχόμενη καταδίκη, γιατί αυτή η δημοσιογραφία αδιαφορεί για χρηματικές ποινές, ακόμα και βαριές.
Η συκοφαντική σπίλωση στη θέση της πολιτικής κριτικής είναι βαθιά βλαβερή. Νομικά δεν ξέρω, αλλά ίσως θα έπρεπε σε περιπτώσεις αποδεδειγμένης συκοφαντίας να μην προβλέπονται ποινές χρηματικές αλλά αφαίρεση του δικαιώματος στο δημοσιογραφικό λειτούργημα. Ίσως θα έπρεπε να το λάβει υπόψη η κυβέρνηση, καθώς βάλθηκε και πολύ σωστά να αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη των πολιτών στο κράτος και μακάρι να το καταφέρει.
Ευθύνη όμως έχουμε και οι πολίτες.
Πρέπει να ελέγχεται και βεβαίως να τιμωρείται η κάθε κατάχρηση εξουσίας. Είναι απαραίτητη η προστασία της κοινωνίας από την αυθαιρεσία και κάθε παρανομία εκπροσώπων των εξουσιών. Δεν είναι όμως δείγμα υγιούς κοινωνίας να ανθεί η κίτρινη δημοσιογραφία και να είναι εμπορικό είδος η συκοφαντία. Η δημοσιογραφία που απειλεί δικαίους και αδίκους, μη διστάζοντας αν δεν έχει στοιχεία να ψεύδεται, ανοίγει βάραθρο.
Η κατάχρηση της εξουσίας των ΜΜΕ με όπλα την ανηθικότητα και τον εκβιασμό είναι βάραθρο για την κοινωνία
Άν. Φραγκ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου