ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ

   

  Σήμερα αρκετοί μιλάνε με καλά λόγια για το «ακηδεμόνευτο», το «νέο» αυτό «κίνημα».  

  Πολιτικοί, οικονομολόγοι, κοινωνιολόγοι, ψυχολόγοι, διανοούμενοι, πολύχρωμοι δημοσιογράφοι (κυρίως αυτοί),  μιλούν ακατάπαυστα για το «σοβαρό» αυτό «κίνημα των αγανακτισμένων» και τα «μεγάλα», «ιστορικά» του μηνύματα…
   Η αγανάκτηση για την αγανάκτηση, το σύνθημα για το σύνθημα, η κραυγή για την κραυγή .

  Σε αυτό το «τρυπάκι» έχουν μπει και κάποιοι νέοι « φερέλπιδες» πολιτικοί, που η συγκυρία και αυτό το περίεργο αεράκι της ισοπέδωσης και της ιδέας «ότι όλοι τα μπορούμε όλα» εμφανίζονται με διάφορους ρόλους «επαναστατών» και «ανατροπέων».

Παγιδεύονται στην ιδέα του «νέου» χωρίς αυτό να προσδιορίζεται.

Στην ιδέα της «ρήξης» που περιορίζεται στα τετραγωνικά μέτρα του γραφείου ή του σαλονιού.

Στην ιδέα της εντιμότητας, γενικά, αλλά προστατεύοντας το « άγιο δισκοπότηρο» του προσωπικού συμφέροντος.

Φθινόπωρο σε σε λίγο και σε ...όλα !