Τετάρτη 29 Φεβρουαρίου 2012

O MΙΣΘΟΦΟΡΟΣ ΤΟΥ ΛΟΒΕΡΔΟΥ

ΣΑΣ ΠΑΡΑΘΕΤΟΥΜΕ ΑΥΤΟΥΣΙΑ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ:

"Αγαπητοί συντάκτες

   Δεν είναι στις συνήθειές μου να σχολιάζω κείμενα που αναρτώνται στα Blogs. Όμως το κείμενό με τίτλο “ μισθοφόρος του Λοβέρδου, ο νέος διοικητής του Θεραπευτηρίου Χρονίων Παθήσεων Ηγουμενίτσας και ημερομηνία 23.02.2012 που αναρτήθηκε στο Ράδιο Ηγουμενίτσα, με προκάλεσε και με ανάγκασε,  να προβάλω τη μικρή ( αυτή που μου αναλογεί ) αντίσταση,  σε όσα γίνονται στον τόπο μας
    Με το κείμενό   αυτό, εντελώς αυθόρμητα και με εσωτερική παρόρμηση, θεώρησα πως έπρεπε να πάρω θέση. Ποιά όμως; Αυτή του πολίτη που αγανακτεί;  Φοβήθηκα ότι θα χαθώ στο ερμαφρόδιτο σύνολο των γενικώς “αγανακτισμένων” και ειδικώς “θιγομένων” που αναδεικνύεται ως μόδα στη σημερινή κοινωνία. Μόνο τους «απελπισμένους» δέχομαι ως νέα κατηγορία πολιτών, η οποία πληθαίνει καθημερινά. Έτσι αποφάσισα να πάρω τη θέση του “υιού” του κ. Φωκά, πρόσφατα διορισθέντος προέδρου του Θεραπευτηρίου Χρονίων Παθήσεων  Θεσπρωτίας. Αυτό, γιατί δεν θα ήθελα να είμαι στη θέση του, όταν διαβάσει αυτό το κείμενο. Αυτή ήταν η πρόκλησή μου.
  Παίρνω αποσπάσματα από το κείμενο:
« Ο καθηγητάκος – Υπουργός...»

Δεν γνωρίζω βεβαίως την ιδιότητά και το μορφωτικό επίπεδο του συντάκτη, για να δικαιολογήσω το απαξιωτικό ύφος  προς τους καθηγητές του Πανεπιστημίου. Αν είναι ομόλογός του ή καθηγητής στο Harvard, στο M.I.T. ή άλλου πανεπιστημίου δικαιούται να βλέπει τον κ. Λοβερδο  αφ’ υψηλού και να τον αποκαλεί «καθηγητάκο». Βεβαίως αν τα παιδιά του υπήρξαν φοιτητές του  και του διαμήνυσαν για την ανεπάρκειά του ως καθηγητή, έχει έναν επιπλέον λόγο.
« το αρρωστημένο μυαλό του συνέλαβε μια συναρπαστική ιδέα: Να ιδρύσει έναν προσωπικό του ιδιωτικό (sic) στρατό μισθοφόρων ...»

 Έκανα τρομερή προσπάθεια να αναλύσω τη φράση, αλλά δεν κατάφερα να καταλάβω τι ακριβώς εννοεί το «υγιές μυαλό»  του.  Φαίνεται, πως δεν έχω το υπόβαθρο και την ικανότητα να συμπορευτώ μαζί του πνευματικά. Πιθανόν οι αναγνώστες του να ανήκουν σε άλλη κατηγορία.

« μισθοφόροι επιβήτορες..». «ιδέα θανατηφόρα για τον ίδιο...», « Θεσπρωτοί με τσίγκινα βρακιά..» κλπ

 Αναρωτιέμαι αν όντως είναι «εξουσιοδοτημένος» από τη δημοσιογραφική του στάση μέχρι σήμερα ή από τους πολίτες της Θεσπρωτίας για να «μηνύσει (προφανώς διαμηνύσει) στον καθηγητάκο – υπουργό...», να του προσάψει τους χυδαίους χαρακτηρισμούς που προανέφερα και ακόμη να φορέσει στους ίδιους τους  Θεσπρωτούς «τσίγκινα βρακιά». Μια παρατήρηση εδώ, τη λέξη «επιβήτορας», τη χρησιμοποιούμε κυρίως για να προσδιορίσουμε χαρακτηριστικά οργανισμών του ζωϊκού βασιλείου. Προφανώς δεν έχει καταφέρει να ξεφύγετε από αυτό.

 Μέχρι εδώ, απέδωσα το κείμενο στο πολιτικό του μένος, στην κομματική του εμπάθεια, στην αναζήτηση πολιτικού ρόλου, στην προσπάθεια γενικής απαξίωσης, ώστε να βρει πεδίο δράσης ή στην ψυχολογική του διαταραχή  ( complex).

Στη συνέχεια του κειμένου   δοκιμάστηκα σοβαρά από τα γραφόμενα, αρχικά ως «υιός» του κ. Φωκά και εν συνεχεία ως πολίτης διότι:

1. Αν γνωρίζει, ότι ο κ. Φωκάς είναι «πρασινοφρουρός»  θα έχει ασφαλώς και τα υπόλοιπα στοιχεία που αφορούν την μόρφωσή του, την επαγγελματική του κατάσταση, την πολιτική του πορεία κλπ. Δεν τα αναφέρει, γιατί;
2.  Δεν γνωρίζω ποιά είναι τα στοιχεία που έχει για τους διοικητές του Θεραπευτηρίου Ηγουμενίτσας « ότι πλουτίζουν όταν αναλαμβάνουν αυτή τη θέση..» Αν ερμηνεύω σωστά, ο προηγούμενος διοικητής κ. Όλυμπος Δ. πλούτισε κατά τη διάρκεια της θητείας του;
3. Τι εννοεί με τη φράση «κομματικό στέλεχος;»  Είναι μια ιδιότητα σαν αυτή που έχουν αρκετοί φίλοι του, που κατά καιρούς υπηρέτησε, υπηρετεί ή προβάλλει;
4. Οι λεονταρισμοί   ότι θα « παραδώσει τον κ. Φωκά στην κεντρική πλατεία, γυμνό και ευνούχο..»  θεωρώ πως είναι  άστοχοι, διότι θα έπρεπε να έχει αποδείξει με τη ζωή  του, πως έχει «πολύ μεγάλα» αυτά που διατείνεται ότι θα αφαιρέσει από τον κ. Φωκά για να τον καταστήσει « ευνούχο». Όταν θα τον « περιφέρει» στην  πλατεία ας μη ξεχάσει να καλέσει όλους τους Θεσπρωτούς, προκειμένου να συμμετάσχουν στο θέαμα και την ανθρωποφαγία  που ονειρεύεται για τη Θεσπρωτία.
5.  Τη φράση « κομματικά τυπάκια της Θεσπρωτίας... » αφήνω να την απαντήσουν αυτοί, που συναναστρέφεται  ο ίδιος προσωπικά.
 6.  Για την  «υποδοχή»  που επιφυλάσσει στον κ. Φωκά ας βγάλει πρόσκληση, έτσι ώστε να παρευρεθούν  οικογενειακώς  όλοι οι Θεσπρωτοί, για να καμαρώσουν το «συνάφι» του και να δουν από  κοντά τον πολλάκις επικαλούμενο  «ανδρισμό» του.  
7. Η «υποδοχή»  θα είναι ανάλογη των κ.κ. Κιτσαντά Θ. και Τζοβάρα Κ. στον ΟΛΗγ, που επίσης ήταν «ξενόφερτοι»; Μήπως, λέω μήπως, δεν έγινε ανάλογη υποδοχή λόγω Ανάθεσης  Εργασίας  Δημιουργίας διαφημιστικού εντύπου στο πρόσωπό του, με              « άνωθεν» παρέμβαση όπως μαθαίνω;
7. Όσο και αν προσπάθησα, δεν μπόρεσα να καταλάβω τις αναφορές στον Βουλευτή Θεσπρωτίας κ. Κατσούρα.
Ερωτώ. Επιθυμούσε να έχει το ρόλο του ή όχι;  Σε αντίστοιχους «διορισμούς»  στη Θεσπρωτία είχε ρόλο; Προσπαθεί να του δώσει πολιτική δύναμη ή να του αφαιρέσει;
Αν ο Βουλευτής δεν έχει ερωτηθεί για τη συγκεκριμένη θέση και αισθάνεται προσβεβλημένος, ανέθεσε στον συντάκτη την υπηρεσία υπεράσπισης του και τον εξουσιοδότησε να διώξει την « μη επιλογή» του και μάλιστα «κλωτσηδόν τον ανεπιθύμητο μισθοφόρο..» ;

Μια τελευταία γενική αναφορά, πριν ο θυμός «μολύνει» το κείμενό μου και τα ερωτήματα που εύλογα γεννώνται:

-  Απορώ γιατί κανένας, μα  κ α ν έ ν α ς , δεν ασχολήθηκε με το  εμετικό κείμενο. Που είναι ο εισαγγελέας για να απαγγείλει κατηγορίες για « εξύβριση και απειλή»;
-  Πού είναι τα άλλα Μ.Μ.Ε. ; Ποια είναι τα αντανακλαστικά τους για την προστασία των πολιτών, που πολλάκις τυρβάζουν; Με ποιο κριτήριο επιλέγουν τη ειδησεογραφία και τον σχολιασμό τους;
-  Μήπως οι « δημοσιογράφοι» επιλέγουν  μ ό ν ο  ειδήσεις που στρώνουν «ράγες»  στα τρένα που υπηρετούν το πολιτικό, αλλά κυρίως το  Ατομικό  τους συμφέρον;
-  Ποια κοινωνία επιχειρείτε να διαμορφώσετε;  Αυτή που ο κάθε  «δημοσιογράφος»  θα λιθοβολεί ανεξέλεγκτα, όποιον δεν υπηρετεί τα συμφέροντα των «αφεντικών» του;   
-  «Ευαισθητοποιημένοι πολίτες» ποιά είναι η αντίδρασή σας; Μήπως η ευαισθησία περιορίζεται στην ασφάλεια  του να δώσουμε «ένα κιλό μακαρόνια ή το παλαιό  σακάκι» σε αυτούς που υποφέρουν ( φυσικά από το πλεόνασμα, για να πιστοποιήσουμε και τη διαφορά από  α υ τ ο ύ ς)  και τελειώνει, αν η «λιβελούλα» δυσκολεύεται στην αναπαραγωγή ; 

                                                                 Με τιμή
                                                      Ο “υιός του κ. Φωκά "

ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΙ ΣΧΟΛΙΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΠΙΣΤΟΛΗ;

Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 2012

Ποιός είναι ο βουλευτής που έβγαλε ένα εκατομμύριο ευρώ στο εξωτερικό;


« Λέγεται» πως ο  Βουλευτής είναι σημαίνον στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας και γόνος πολιτικής οικογένειας.

 Σε σχετικό ερώτημα που του υποβλήθηκε, δήλωσε ότι τα χρήματα είχαν δηλωθεί κανονικά, απλώς σημειώθηκε ένα «σφάλμα» κατά τη διαδικασία συμπλήρωσης της σχετικής φόρμας.

«Έχουν μια διαδικασία στη Βουλή για τη συμπλήρωση των "Πόθεν Έσχες" και είχε γίνει ένα μπέρδεμα με τα αντίστοιχα κουτάκια.

    Είχε δημιουργηθεί ένα θέμα τα Χριστούγεννα, με κάποιες δηλώσεις "Πόθεν Έσχες" που είχαν κάποια λάθη και μπήκε το όνομά μου μέσα σε αυτές.

 Ξαναπήγα τα χαρτιά τα οποία χρειαζόντουσαν και μου είπαν ότι όλα είναι εντάξει.  Εγώ κάνω δηλώσεις από το 2005 και, επειδή έχω μια δραστηριότατα στο εξωτερικό, τα ξεχωρίζω και βάζω ξεχωριστά τις δραστηριότητες στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, όπως και τις καταθέσεις.

 Το 2009 δεν είχε συμπληρωθεί το ποσό των καταθέσεων στα σωστά κουτάκια. Οι πράξεις μου, ωστόσο, οι οποίες οδηγούν στα ποσά αυτά είχαν αναφερθεί σωστά. Αν κοιτάξει κάποιος τις προηγούμενες δηλώσεις μου, τα ποσά είναι περίπου ίδια», απάντησε.

ΣΚΕΨΕΙΣ

Πιστεύουμε ότι αυτοί που είναι εναντίον της πολιτικής,  είναι εν τέλει, υπέρ της πολιτικής που τους επιβάλλεται.

Επιζητούμε την έκπληξη στα απλά και την πολυπλοκότητα στα απλουστευμένα.

Θεωρούμε, πως η ηθική είναι η αδυναμία του εγκεφάλου, που έλεγε και ο Ρεμπώ.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ



HELL  IS  EMPTY  AND  ALL  THE  DEVILS  ARE  HERE

Πέρασαν κιόλας  2  μήνες του καινούργιου έτους και όμως το θέατρο παραλόγου στην ελληνική πολιτική σκηνή συνεχίζεται, ενώ η παρέλαση του λαϊκισμού καλά κρατεί. Και εξηγούμαστε:

Ο προς αποχώρηση πρόεδρος του ΠΑ.ΣΟ.Κ., Γιώργος Παπανδρέου, από την Κόστα Ρίκα, μας λέει ότι το οικονομικό μοντέλο των συντηρητικών κυβερνήσεων ανά την υφήλιο απέτυχε. Σώπα;! Σοβαρά; Κι εμείς που νομίζαμε ότι διανύουμε περίοδο τροφαντών αγελάδων. Όταν το αυτονόητο αγγίζει τα όρια του γελοίου, τότε συγγνώμη, αρχίζουν τα γέλια μετά δακρύων. Μόνο που στην προκειμένη περίπτωση τα νεύρα μας είναι χάλια μαύρα, ενώ τα καλαμπούρια με την λογική είναι απαγορευτικά πλέον. Από διαπιστώσεις έχουμε πήξει. Όχι μόνο από τον Γ. Παπανδρέου, αλλά συνολικά από τα πρωτοκλασσάτα στελέχη του πάλαι ποτέ κινήματος. Προτάσεις κανείς; Έτσι για δείγμα. Εδώ που έχουμε φτάσει, μάλιστα, το αυτομαστίγωμα μερικών Υπουργών, δεν αρκεί για να πείσει τον μέσο Έλληνα ότι έγινε το καλύτερο δυνατό στις παρούσες συνθήκες, ιδίως όταν εκ του αποτελέσματος είναι ηλίου φαεινότερο ότι έγινε ‘μια τρύπα στο νερό’.

 Ο πρόεδρος της Ν.Δ. και εν δυνάμει πρωθυπουργός, από την άλλη, επισκέπτεται την Ρωσία του Πούτιν, με τον τελευταίο να δηλώνει ότι ενδιαφέρεται πρωτίστως για τα λιμάνια της Ψαροκώσταινας. Αλήθεια μήπως θυμάται ο κ. Σαμαράς την τελευταία φορά που φλέρταρε με τους Ρώσους ο προκάτοχός του στην προεδρεία της ΝΔ, τι έγινε; Αν πάσχει από επιλεκτική αμνησία, ας του υπενθυμίσει κάποιος, σας εκλιπαρώ και ας του αποσαφηνίσει, επί την ευκαιρία, ότι στην παρούσα φάση που Ευρωπαίοι και Αμερικανοί βάζουν πλάτη, μην πω τίποτε χειρότερο, για την επίλυση του ελληνικού προβλήματος, τα κόρτε με το Κρεμλίνο προκαλούν τριγμούς και αναταράξεις, με θύμα πρωτίστως την ελληνική εξωτερική πολιτική και στις δυο πλευρές του Ατλαντικού. Εκτός κι αν στη Ν.Δ. πιστεύουν ότι εξωτερική πολιτική είναι να συνομιλείς ώρες επί ωρών με τον Πατριάρχη Μόσχας, ο οποίος έχει, ανά διαστήματα, εγείρει θέματα τόσο για το Οικουμενικό Πατριαρχείο, όσο και πιο πρόσφατα για το Άγιον Όρος, προκαλώντας την άμεση αντίδραση του Ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών και του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου. Ωραίους φίλους μας προτείνει ο κ. Σαμαράς, με τους Ευρωπαίους εταίρους εντωμεταξύ να αντιλαμβάνονται ότι όχι απλά είναι κατώτερος των περιστάσεων μετά τις επιστολές και τα ήξεις αφήξεις, αλλά και επιπόλαιος.

Η κυρία Παπαρήγα, πάλι, το βιολί-βιολάκι, με καθημερινές σχεδόν δηλώσεις εναντίον της Δημοκρατικής Αριστεράς που φαίνεται να παίρνει την πρωτοκαθεδρία του Κ.Κ.Ε. στους αριστερούς ψηφοφόρους. Η ανησυχία για τα ‘ψηφαλάκια’ στον Περισσό είναι περισσότερο από έκδηλη και μάλλον σε αναντιστοιχία με το πάλαι ποτέ κλισέ-σλόγκαν των κομμουνιστών και όχι μόνο: «Ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά». Προφανώς ξεχνά, ιδίως όταν κάποιος πρόκειται να του ‘υφαρπάξει’ θέσεις στη Βουλή. Ειλικρινά είναι απορίας άξιο πως το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος, αντί να ασχολείται με τη Ν.Δ. και τον ΛΑ.ΟΣ., που είναι και οι ιδεολογικοί του εχθροί όπως διατυμπανίζει, επικεντρώνει τα βέλη του σε ένα κόμμα παρόμοιας ιδεολογικής προέλευσης. Είναι προφανές ότι το πολιτικό σύστημα δεν πάσχει μόνο στα δεξιά, αλλά και στα αριστερά.

Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α., από την άλλη πλευρά, θεωρεί τις διαπραγματεύσεις για το PSI, ξεπούλημα της Ελλάδας σε τιμή ευκαιρίας, ενώ πιστεύει ότι μια στάση πληρωμών δεν είναι δα και τόσο κακό πράγμα. Κύριε Τσίπρα, δεν θέλω να σας απογοητεύσω, αλλά ούτε και ο Τσάβες θα συμφωνούσε μαζί σας ως προς το τελευταίο. Σας λέει κάτι αυτό; Ας ελπίσουμε, κάποια στιγμή, σύντομα αν γίνεται, ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α.  να βγει από την αφάνεια της πλήρης άρνησης της οικονομικής πραγματικότητας και επιτέλους να επιστρέψει στο ευρωπαϊκό του σπίτι που τόσο ανεύθυνα, τελευταία, πετροβολεί με την πρώτη ευκαιρία. Όχι τίποτε άλλο, αλλά μερικοί πλέον, έχουμε φθάσει να αναρωτιόμαστε, ποια είναι ακριβώς η διαφορά ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και Κ.Κ.Ε., πέραν του νομοσχεδίου για τα ναρκωτικά. Προς το παρόν, αν κρίνουμε από την ρητορεία των στελεχών αμφοτέρων των δυο κομμάτων, ουδεμία.
Η Δημοκρατική Συμμαχία, βέβαια, αν και μας παρουσίασε, λίαν προσφάτως, συγκεκριμένες προτάσεις διεξόδου από την κρίση, αδυνατεί να πείσει το φιλελεύθερο κέντρο και αν γίνονταν αύριο εκλογές, μάλλον δεν θα ’χε κοινοβουλευτική εκπροσώπηση, σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις. Λογικό. Όταν αρκείσαι μόνο στην αρνητική κριτική εναντίον όλων των πολιτικών κομμάτων, όπως κάνει και το Κ.Κ.Ε., τότε μην περιμένεις να σε δούνε ως τον Ρομπέν των Δασών. Πόσο μάλλον όταν υπάρχουν κι άλλοι που ‘σφυρίζουν’ παρόμοια, στην ίδια κιόλας ιδεολογική δεξαμενή ψηφοφόρων που πρωτίστως απευθύνεσαι.

Η Δημοκρατική Αριστερά, από την άλλη, αφού συντάχθηκε –πρόσκαιρα θέλουμε να πιστεύουμε- με τις δυνάμεις της δραχμής και είδε τα ποσοστά της να ανεβαίνουν με ιλιγγιώδεις ρυθμούς, μας ‘ανακοίνωσε‘, δια στόματος Φώτη Κουβέλη, ότι δεν «είναι η κολυμβήθρα του Σιλωάμ και δεν θα λειτουργήσει αναπαραγωγικά για παλαιά πρόσωπα που έχουν εξαντλήσει τα όρια της πολιτικής τους δράσης». Μακάρι. Αν και η πολιτική δεν είναι μόνον πρόσωπα, αλλά πρωτίστως προτάσεις και αποφάσεις σε κρίσιμες χρονικές περιόδους. Και ως προς το τελευταίο η αυτοαποκαλούμενη και ως υπεύθυνη αριστερά, δυο φορές (Νομοσχέδιο για την Παιδεία, ψήφος στην κυβέρνηση Παπαδήμου) απώλεσε την εμπιστοσύνη που της είχαν δείξει αρχικά κάποιοι από την ανανεωτική αριστερά. Στο τέλος της ημέρας, οι πράξεις μετράνε και όχι τόσο οι προθέσεις κ. Κουβέλη.

Ο ΛΑ.ΟΣ.,τέλος, πότε το παίζει σωτήρας του έθνους και πότε Πασιονάρια της ηθικής. Τα ακροδεξιά αντανακλαστικά, όμως, δύσκολα, καμουφλάρονται, κ. Καρατζαφέρη. Τα αναγνωρίσαμε σε όλο τους το μεγαλείο τόσο με τις αναφορές του κ. Βορίδη περί διαζυγίων, όσο και με τα λεκτικά πυροτεχνήματα του κ. Γεωργιάδη για την πληθώρα μεταναστών στις φυλακές. Ενώ τελευταίο διαμαντάκι στην παρέλαση του ακροδεξιού, μην πω τίποτε χειρότερο, παραληρήματος ήταν οι δηλώσεις του κ. Πολατίδη για τον Θόδωρο Αγγελόπουλο: «Έδωσε τη δική του οπτική. Δεν ήταν η οπτική της Ελλάδας. Ήταν η οπτική ενός συγκεκριμένου ακραίου τμήματος της διεθνιστικής και κοσμοπολίτικης αριστεράς, ειδικά μετά το 1990». Προφανώς για τον κ. Πολατίδη, η διεθνής δημοσιογραφική, πολιτική, καλλιτεχνική κοινότητα, που κατέτασσε τον μεγάλο αυτό δημιουργό ως υπόδειγμα Έλληνα καλλιτέχνη με προσφορά στον παγκόσμιο πολιτισμό, ανήκει αποκλειστικά στον χώρο της άκρας αριστεράς… Τι να πει κανείς; Τελικά είχε δίκιο ο Ernst Fischer (αν δεν κάνω λάθος) που έλεγε: «Μέσα στο μπουμπουνητό της βλακείας, βουβαίνεται η λογική…». Όντως, έχουμε τον ΛΑ.ΟΣ. να μας το υπενθυμίζει με την πρώτη ευκαιρία, την στιγμή μάλιστα που η Ελλάδα φτώχυνε ακόμη περισσότερο πολιτιστικά και πνευματικά με τον θάνατο του σκηνοθέτη «της Ελλάδας της ομίχλης, της βροχής, του χιονιού και της συννεφιάς, αντίστιξη στον Ελύτη», όπως πολύ εύστοχα σχολίασε φίλος σε γνωστό χώρο κοινωνικής δικτύωσης.
Σε τελική ανάλυση, ενώ η χώρα βρίσκεται μια σπιθαμή πριν το βήμα στο κενό, για την ακρίβεια στο χάος, οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου είναι τόσο προσκολλημένες στο ίδιο μοτίβο ανούσιας πολιτικής αντιπαράθεσης που ώρες-ώρες αναρωτιέμαι αν η πρόταση του αντιπροέδρου της γερμανικής κυβέρνησης για επίτροπο με μεταβίβαση κυριαρχίας επί του εθνικού προϋπολογισμού δεν είναι δα και τόσο κακή ιδέα. Ναι, είναι εκνευριστικό να σου λένε ότι τα ’χεις κάνει μαντάρα και ότι το κουμάντο στην χώρα σου μπορεί να το κάνουν άλλοι, εκ του μακρόθεν. Όμως είναι ακόμα πιο ενοχλητικό, να είσαι 25 ετών και να παρακολουθείς τις δυνάμεις της αδράνειας και του οπισθοδρομισμού σε συνδυασμό με τις συντεχνίες και τους οπαδούς της ηθικολογίας να σαρώνουν τον πολιτικό και κοινωνικό διάλογο με τα γνωστά μέχρι στιγμής αποτελέσματα. Δυστυχώς έχω πολύ περισσότερη εμπιστοσύνη σε έναν Γερμανό, από ότι σε έναν Έλληνα πολιτικό.

Όχι, δεν έχουμε χάσει την ελπίδα, όμως γνωρίζουμε ότι χωρίς πολιτική βούληση και σχέδιο, δουλειά δεν γίνεται. Θα έρθουν οι πολυπόθητες εκλογές για τον κ. Σαμαρά και με βάση το νόμο Παυλόπουλου, θα βρεθούμε πάλι χωρίς κυβέρνηση. Και το ερώτημα που προκύπτει και που όλοι προσπαθούν να αποφύγουν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, είναι ποιος θα συνεργαστεί με ποιον; Η Ν.Δ., θα συνεργαστεί με τον ΛΑ.ΟΣ. για παράδειγμα; Πολύ πιθανό. Στο σενάριο αυτό, όμως, θα αποφύγουμε –θεωρητικά- το βήμα προς το γκρεμό, όχι όμως και το βήμα προς τα πίσω. Σύμφωνα με τον κ. Σαμαρά, τις ευλογίες του κ. Καρατζαφέρη και το σιγοντάρισμα του Δικτύου 21, πρώτες προτεραιότητες του, όταν γίνει πρωθυπουργός θα είναι, κατά δήλωσή του:
• Να αλλάξει τα βιβλία Ιστορίας Α/θμιας και Β/θμιας Εκπαίδευσης (προφανώς το Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια θα επιστρέψει καμουφλαρισμένο, με ότι συνεπάγεται αυτό)
• Να καταργήσει το καινούργιο μεταναστευτικό νόμο (σίγουρα το «Έλληνας γεννιέσαι, δεν γίνεσαι», θα γνωρίσει μεγάλες δόξες)
• Να καταργήσει το καινούργιο νομοσχέδιο για τα ναρκωτικά (επιστροφή στο προηγούμενο μοντέλο που τόσα χρόνια έχει οδηγήσει κοσμάκη και κοσμάκη στην εξαθλίωση, χιλιάδες νέους στον θάνατο)

Μια ‘πανδαισία’ δηλαδή. Άσε που οικονομικά δεν είναι βέβαιο ότι θα πάμε προς μια πιο φιλελεύθερη κατεύθυνση. Στην απελευθέρωση επαγγελμάτων ήδη ‘τζινάει’ η λαϊκή Δεξιά του κ. Μαρκόπουλου. Άλλωστε, όπως πολύ σωστά τονίζει και η Σώτη Τριανταφύλλου: «η Ν.Δ. δεν πρόκειται για ‘ευρωπαϊκό, «αστικό» κόμμα, αλλά για βαλκανικό σχηματισμό που προσπαθεί να εξυπηρετεί τα συμφέροντα των (λιγοστών) πλουσίων χωρίς να προσβάλλει το αίσθημα των (πολλών) φτωχών. Σήμερα η μικρή σε μέγεθος και σαθρή σε υφή ελληνική αστική τάξη δεν εκπροσωπείται από τη Ν.Δ., η οποία φαίνεται πιο κοντά σ’ έναν παρδαλό πληθυσμό μικρομεσαίων επιχειρηματιών, αεριτζήδων, εισοδηματιών και παιδιών των παιδιών των δοσίλογων του πολέμου, ήτοι μιας γαλάζιας γενιάς χωρίς ευρωπαϊκό ήθος». Σκληρά λόγια μεν, αληθινά δε. Σε συνδυασμό, μάλιστα, με τα ακροδεξιά στοιχεία του ΛΑ.ΟΣ. θα βιώσουμε ταμπού και διαχωρισμούς των προηγούμενων δεκαετιών, που η Ευρώπη συνολικά θεωρεί αδιανόητα έως και απάνθρωπα.
Ένα άλλο σενάριο λέει για συνεργασία ΣΥ.ΡΙΖ.Α., ΔΗΜ.ΑΡ., Κ.Κ.Ε. Χλωμό έως αδύνατο, το κόβω. Το Κ.Κ.Ε. δεν επιθυμεί τη συνεργασία, πόσο μάλλον τον κυβερνητικό θώκο, οπότε αποκλείεται να αποτελέσει μέρος κάποιας λύσης. Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. έχει αποκτήσει πλέον παρόμοια αντιευρωπαϊκή ατζέντα με το Κ.Κ.Ε., οπότε πώς στα κομμάτια θα συμφωνήσει με την ΔΗΜ.ΑΡ. ; Πιο εύκολα θα συνεργαζόταν με το ΚΚΕ μ-λ, παρά με τους πρώην συντρόφους του.
Αριστερό μακελειό δηλαδή. Αποτέλεσμα; Μηδέν εις το πηλίκον.

Ένα τρίτο σενάριο θα ήταν να συνεργαστεί η ΔΗΜ.ΑΡ. με το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και τους Οικολόγους (αν μπουν στη Βουλή). Και εδώ, όμως, προκύπτουν πολλά ερωτήματα και κενά. Με ποιο ΠΑ.ΣΟ.Κ. ακριβώς θα συνεργαστούν, οι προαναφερθέντες; Μέχρι στιγμής δεν υπάρχει σαφής ιδεολογική τοποθέτηση, ούτε καν πρόγραμμα, πόσο μάλλον ηγέτης στο εν λόγω κόμμα. Είναι όλα στον αέρα. Γι’ αυτό και τα ποσοστά του κατρακυλάνε κάθε μέρα. Άσε που μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος, θεωρεί το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα όχι μόνο μέρος του παλιού και σάπιου πολιτικού συστήματος, αλλά ως τον κύριο υπεύθυνο της οικονομικής ανέχειας και της ηθικής απαξίωσης της ελληνικής κοινωνίας. Μεγάλο στοίχημα, λοιπόν, για τον κ. Κουβέλη με αμφιλεγόμενα αποτελέσματα. Άσε που το λαϊκό ΠΑ.ΣΟ.Κ. θα δυσκολευτεί ιδιαίτερα να αποδεχτεί τους νεωτερισμούς στην εξωτερική πολιτική που προτείνουν οι Οικολόγοι. Εκεί κι αν θα γελάσει το παρδαλό κατσίκι. Εκτός κι αν βάλουν όλοι αρκετό νερό στα κρασί τους και επικεντρωθούν στο δίλημμα: ή εμείς με όλες μας τις αδυναμίες ή η λαϊκή δεξιά με την ακροδεξιά στην κυβέρνηση. Τότε, ίσως πετύχει, αφού όμως θα έχει προηγηθεί προγραμματική συμφωνία τουλάχιστον σε 5-6 σημεία. Διαφορετικά θα έχουμε μια άλλη κυβέρνηση Ντ’ Αλέμα α λα ελληνικά με μικρό χρονικό ορίζοντα.
Τέταρτο σενάριο, συνεργασία Ν.Δ. και ΠΑ.ΣΟ.Κ. Εδώ κι αν προκύπτουν θέματα. Θα ανεχτεί ο κ. Μανώλης την σύμπραξη με τους πρασινοφρουρούς, όπως ονομάζει τα συνδικαλιστικά στελέχη του ΠΑ.ΣΟ.Κ.; Μάλλον όχι. Στην Δικαιοσύνη και την Παιδεία ποια πλευρά ακριβώς της Ν.Δ. θα συμφωνήσει με το ΠΑ.ΣΟ.Κ.; Ως γνωστόν η φιλελεύθερη πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας έχει παραγκωνιστεί, ενώ δεν είναι καν σίγουρο ότι θα εκλεγεί με υψηλά ποσοστά στις διάφορες περιφέρειες όπου προωθούνται οι φίλα προσκείμενοι στο Σαμαρικό δόγμα. Οπότε; Πώς θα γίνει αυτός ο θεωρητικά, μέχρι πρότινος, μεγάλος συνασπισμός; Με αέρα κοπανιστό; Ας σοβαρευτούμε. Οι περιστάσεις είναι ακατάλληλες για αυτοσχεδιασμούς.

Με ‘κείνα και με τούτα, προς το παρόν, φως στο τούνελ, δεν βλέπουμε. Και αυτό,θα μας επιτρέψετε, είναι πιο ανησυχητικό από το αν θα οριστεί επίτροπος στο υπουργείο Οικονομικών να μας επιβλέπει.




Τρίτη 21 Φεβρουαρίου 2012

Επειδή η Ελλάδα δεν είναι η κορυφή του προβλήματος αλλά η ρεκλάμα του

Το είδαμε (στο CNBC.com) μας έκανε την ίδια εντύπωση, όπως και στους συντάκτες του άρθρου. Οπότε σας το παρουσιάζουμε.

Όπως λοιπόν φαίνεται και από τους παρακάτω πίνακες η Ελλάδα δεν είναι χειρότερη από τους υβριστές της και τους (νέους) επιτηρητές της, ούτε ως προς το συνολικό χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ, ούτε ως προς τον επιμερισμό του ανά κάτοικο.

Συνολικό εξωτερικό χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ

RankingStateExternal debt
(as % of GDP)
Gross external debt
(in billions)
2009 GDP
(in billions)
External debt
(per capita)
20United States101,10%$14.825,0$14.660,0$48.258,00
19Hungary120,10%$225,2$187,6$22.739,00
18Australia138,90%$1.230,0$882,4$57.641,00
17Italy146,60%$2.602,0$1.770,0$44.760,00
16Spain 179,40%$2.460,0$1.370,0$60.614,00
15Greece 182,20%$579,7$318,1$53.984,00
14Germany 185,10%$5.440,0$2.940,0$51.572,00
13Portugal 223,60%$552,2$247,0$51.572,00
12France 250,00%$5.370,0$2.150,0$83.781,00
11Hong Kong 250,40%$815,6$325,8$115.612,00
10Norway 251,00%$640,7$255,3$137.476,00
9Austria 261,10%$867,1$332,0$105.616,00
8Finland 271,50%$505,1$186,0$96.197,00
7Sweden 282,20%$1.001,0$354,7$110.479,00
6Denmark 310,40%$626,1$201,7$113.826,00
5Belgium 335,90%$1.324,0$394,3$127.197,00
4Netherlands 376,30%$2.550,0$676,9$152.380,00
3Switzerland 401,90%$1.304,0$324,5$171.528,00
2United Kingdom 413,30%$8.981,0$2.173,0$146.953,00
1Ireland1382,00%$2.380,0$172,3$566.756,00

Κατα κεφαλήν χρέος

RankingStateExternal debt
(as % of GDP)
Gross external debt
(in billions)
2009 GDP
(in billions)
External debt
(per capita)
20Hungary120,10%$225,2$187,6$22.739,00
19Italy146,60%$2.602,0$1.770,0$44.760,00
18United States101,10%$14.825,0$14.660,0$48.258,00
17Germany 185,10%$5.440,0$2.940,0$51.572,00
16Portugal 223,60%$552,2$247,0$51.572,00
15Greece 182,20%$579,7$318,1$53.984,00
14Australia138,90%$1.230,0$882,4$57.641,00
13Spain 179,40%$2.460,0$1.370,0$60.614,00
12France 250,00%$5.370,0$2.150,0$83.781,00
11Finland 271,50%$505,1$186,0$96.197,00
10Austria 261,10%$867,1$332,0$105.616,00
9Sweden 282,20%$1.001,0$354,7$110.479,00
8Denmark 310,40%$626,1$201,7$113.826,00
7Hong Kong 250,40%$815,6$325,8$115.612,00
6Belgium 335,90%$1.324,0$394,3$127.197,00
5Norway 251,00%$640,7$255,3$137.476,00
4United Kingdom 413,30%$8.981,0$2.173,0$146.953,00
3Netherlands 376,30%$2.550,0$676,9$152.380,00
2Switzerland 401,90%$1.304,0$324,5$171.528,00
1Ireland1382,00%$2.380,0$172,3$566.756,00


Προσέξτε τη θέση χωρών όπως η Φιλανδία, Αυστρία, Γερμανία, Ολλανδία κλπ.


Βλέποντας τα παραπάνω, λοιπόν, αναρωτιόμαστε (όπως υποθέτουμε και εσείς) για τη θέρμη με την οποία οι "προβεβλημένοι" δημοσιογράφοι(*) προσπαθούν να μας πείσουν για την συν-υπευθυνότητα όλων μας (!;)


(*)  προς αποφυγήν παρεξηγήσεων αυτή τουλάχιστον τη φορά αναφερόμαστε στους διάφορους "pretend"-"έριδες" και "eco-no"-λυριτζήδες και όχι στους πιο οικείους μας που δεν ασχολούνται άλλωστε με τέτοια θέματα.

Τρίτη 14 Φεβρουαρίου 2012

Σημαντική η συμμετοχή αλλά ακόμη σημαντικότερη η ιεραρχία

Η ιεραρχία της Ευρωπαϊκής Ένωσης


Και τώρα που ψηφίστηκε το νέο μνημόνιο... ας πετάξει τουλάχιστον κάποιος μια πετσέτα, γιατί για να αλλάξουμε κλαδί ούτε λόγος...

Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου 2012

Η ΚΑΘΑΡΗ ΘΕΣΗ

   Μετά από την απόφαση να στηρίξουν τα δύο κόμματα το μνημόνιο και όποιος έχει αντίθετη γνώμη θα διαγραφεί μη όντας , ούτε καν υποψήφιος, μήπως θα έπρεπε να τοποθετηθούν και οι ντόπιοι μνηστήρες των ψηφοδελτίων;
Ο κ. Κατσούρας, προς τιμή του κράτησε μέχρι το τέλος "τίμια πολιτική" στάση..
Οι υπόλοιποι θα τοποθετηθούν επί του θέματος;

Παρασκευή 10 Φεβρουαρίου 2012

O Ντανιέλ Κον Μπεντίτ στη Νομική Σχολή Αθηνών


«Πρέπει να ξαναμάθουμε στην Ελλάδα να σκεφτόμαστε και να ορίζουμε το κοινό καλό»  δήλωσε ο Ντανιέλ  Κον Μπεντίτ

Ο λόγος του συμπληρώθηκε από τον πρύτανη της σχολής:

«..... Η εξουσία μας πρόδωσε, δεν έλαβε τα μέτρα που έπρεπε, για να μην οδηγηθούμε στην οδό του επαίτη. Αντί να ορθώσει ανάστημα, συνέβαλε στην απαξίωση της χώρας σιωπώντας....»


ΣΧΟΛΙΟ

"Λόγια πρυτάνεων.."   μ ό ν ο   κατά τη διάρκεια εκδηλώσεων και εορτών....
Τις άλλες μέρες....που "κρύβονται";

Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ

Σήμερα είναι η ώρα της κρίσης για το πολιτικό μας σύστημα...είναι η ώρα της κρίσης για την Ελλάδα
Οσονούπω οι εξελίξεις θα είναι τόσο ραγδαίες που δεν θα προλάβουμε να ούτε να τις αντιληφθούμε..
Σήμερα θα αποσαφηνιστεί πλήρως ο όρος "πολιτική πράξη"
Και δεν εννοούμε ως όρο "πολιτική πράξη" αυτή των πολιτικών προσώπων μόνο...
Προσδοκούμε στην "πολιτική πράξη " του λαού αυτής της χώρας, έστω και την ύστατη ώρα...!
Εμείς, μια μικρή ομάδα νέων ανθρώπων  κ α λ ο ύ μ ε  το λαό, να βγεί στους δρόμους και να εμποδίσει τα δρομολογημένα παιχνίδια  του πολιτικού προσωπικού αυτής της χώρας και των υπηρετών του.

Με πλήρη συναίσθηση των γραφόμενών μας
Η συντακτική ομάδα.

Β.Ι.Κ.Η.

Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου 2012

40 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ



Ο ΚΛΗΡΟΣ "ΠΡΩΤΟΣΤΑΤΕΙ"  ΣΕ ΕΘΝΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΠΡΙΝ 40 ΧΡΟΝΙΑ

Ο "ΠΑΠΠΟΥΣ" ΜΑΣ ΕΙΧΕ ΜΑΝΙΑ ΜΕ ΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ.
 ΚΟΙΤΑ ΤΙ ΒΡΙΣΚΕΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΟΤΑΝ ΨΑΧΝΕΙ ΤΑ "ΚΕΙΜΗΛΙΑ"

Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου 2012

Αριάδνη: «Σίτιση ευπαθών ομάδων»

Στο Blog "με άλλα λόγια" διαβάσαμε για την κοπή της πίτας της "ΑΡΙΑΔΝΗΣ"
Το σχόλιο μας είναι απλό:
Κρίμα που δεν βρεθήκαμε κι εμείς την Κυριακή στο "ΛΙΘΟ" γιατί θα χορταίναμε και θα αποδίδαμε καλλίτερα στην εξεταστική μας....!

Ερωτήματα:
1. Μήπως της κοπής της πίτας, έπρεπε να προηγηθεί και να κοινοποιηθεί ένα αναλυτικό πρόγραμμα δράσης της "ΑΡΙΑΔΝΗΣ" ;
2. Μήπως ήλθε ο καιρός να γίνει ένας απολογισμός του έργου της;
Ανά δράση, κόστος και ωφελούμενα άτομα;
3. Μήπως πρέπει να σταματήσουν οι "ασκήσεις επί χάρτου"  στα διάφορα προγράμματα αυτού του τύπου;

Η ΑΠΟΥΣΙΑ ΜΑΣ

     Σας ζητάμε συγγνώμη για την απουσία μας, αλλά οι εξετάσεις έχουν προτεραιότητα, διαβάζουμε μόνο για ενημέρωσή μας τα διαδραματιζόμενα στη Θεσπρωτία, αλλά δεν μπορούμε να βρεθούμε ως ομάδα για να καταλήξουμε σε κείμενα....
    Η ενεργοποίησή μας  μετά τις 15 του μήνα.
Έχουμε αρκετά στοιχεία τα οποία θα σας παρουσιάσουμε με αρκετή δόση χιούμορ

Υ.Γ.  και φωτογραφίες