"ΦΤΑΙΕΙ ΤΟ ΖΑΒΟ ΤΟ ΡΙΖΙΚΟ ΜΑΣ; Η΄ ΦΤΑΙΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΜΙΣΕΙ; "

Δημοσιεύουμε και άλλη επιστολή. Με χαρά βλέπουμε την «επανάσταση του καλού» που πάει να ξεκινήσει.

Γράφει ο Αναγνώστης Σ.Γ.:  

 “ Ορμώμενος από το τελευταίο σχόλιο  και από την έμφαση σε προβλήματα νοοτροπίας που έχει δοθεί από τον προηγούμενο, σκέφτηκα ότι θα ήταν χρήσιμη μια όσο γίνεται πιο λεπτομερής καταγραφή αυτών των προβλημάτων. Δείτε το σα μια μορφή ψυχανάλυσης. Η συνειδητοποίηση μιας κατάστασης μας βοηθάει μερικές φορές να την ξεπεράσουμε

   Μπορεί να αλλάξει νοοτροπία ένας λαός, και αν ναι με ποιόν τρόπο; Πιστεύω πώς η απάντηση είναι «ναι» γιατί η ανθρώπινη συμπεριφορά είναι κάτι εύπλαστο.

 Ο Αριστοτέλης φαίνεται να πίστευε ακράδαντα ότι η ηθική δεν είναι κάτι έμφυτο αλλά κάτι επίκτητο.

   Πώς αλλάζει λοιπόν η νοοτροπία; Μάλλον με ένα συνδυασμό «μαστιγίου» και «καρότου». Από τη μια με αυστηρή εφαρμογή των νόμων, από την άλλη με την Παιδεία και τον κοινωνικό διάλογο.

   Η Παιδεία εντός του σχολείου κατά γενική ομολογία πάσχει. Στο παρελθόν μιλήσαμε για την επικράτηση μιας ψευτοπροοδευτικής ιδεολογίας που συνεχώς χαμηλώνει τον πήχη. Η Παιδεία εκτός σχολείου (οικογένεια, τηλεόραση, εφημερίδες) τείνει να αναπαράγει τις υπάρχουσες νοοτροπίες και μπορεί να βελτιωθεί μόνο με την κινητοποίηση πολιτών που νοιάζονται. Η παρακμή των πανεπιστημίων έχει αποδεκατίσει και τις τάξεις των διανοουμένων. Αντί για πραγματικούς διανοούμενους έχουμε γεμίσει μεταμοντέρνους τσαρλατάνους και κονφορμιστές αυλοκόλακες της πολιτικής εξουσίας.

     Οι κακές συμπεριφορές δεν θα εξαλειφθούν αν πρώτα δεν καταγραφούν και στιγματιστούν.

   Αντί να μιλάμε με γενικόλογα για «αξίες», ας μπούμε στον κόπο να εξηγήσουμε ποιές θα έπρεπε αυτές να είναι.
Η αλλαγή της Ελλάδας δεν είναι επιλογή. Είναι επιτακτική ανάγκη. Το δημόσιο είναι καταχρεωμένο, οι ιδιώτες είναι καταχρεωμένοι, μεγάλες εκτάσεις πουλιούνται σε ξένους,  στους περισσότερους τομείς είμαστε ουραγοί στην Ευρώπη, μικρές επιχειρήσεις κλείνουν ως αποτέλεσμα της παγκοσμιοποίησης, κ.ο.κ.

      Η επιβίωσή μας ως ανεξάρτητο, αυτοπροσδιοριζόμενο έθνος δεν είναι καθόλου αυτονόητη. Η χώρα δεν μπορεί να στηριχτεί μόνο στον τουρισμό. Πρέπει να γίνει πιο ανταγωνιστική στο διεθνή στίβο.

Αρχίζω λοιπόν την καταγραφή κακών νοοτροπιών και στρεβλών αξιών

 Σας καλώ να προσθέσετε στη λίστα αλλά και να προτείνετε τρόπους να διορθωθούν τα προβλήματα αυτά.

* Η άκρατη ιδιοτέλεια συνοδευόμενη από πλήρη αδιαφορία για το δημόσιο συμφέρον

* Η χαμηλή αίσθηση του καθήκοντος.

* Ο φθόνος. Ξέρετε φυσικά το ανέκδοτο με την κατσίκα του γείτονα.

* Η νοοτροπία ότι το κράτος είναι «αγελάδα για άρμεγμα», ότι το δημόσιο χρήμα είναι «τζάμπα».

* Η τεμπελιά, η νοοτροπία ήσσονος προσπάθειας (σε δημοσκόπηση πριν από λίγο καιρό οι Έλληνες και οι Κύπριοι ήταν πρώτοι (με ~70%) στη σημασία που δίνουν στον ελεύθερο χρόνο σε σχέση με την εργασία. Οι Γερμανοί ήταν τελευταίοι (~30%).)

* Η ηττοπάθεια, η πεποίθηση ότι «τίποτε δεν μπορεί να αλλάξει»

* Η νοοτροπία του «ας βγάλει άλλος το φίδι από την τρύπα».

* Η απροθυμία ανάληψης ευθυνών (πάντα κάποιος άλλος φταίει, ποτέ εμείς)

* Ο χαμηλός βαθμός αυτενέργειας, η νοοτροπία να τα περιμένουμε όλα έτοιμα από τους άλλους και ιδιαίτερα από το κράτος.

* Ο ευδαιμονισμός, η υπέρμετρη έμφαση στα υλικά αγαθά

 * Η εθελοτυφλία στα μειονεκτήματα της δικής μας ομάδας, η δαιμονοποίηση των αντιπάλων και αδυναμία ή απροθυμία αντικειμενικότητας.

* Η εθνική μανία καταδίωξης, η ιδέα, ότι ξένοι συνωμοτούν εναντίον μας.

* Κλασικές αξίες όπως η συμπόνια και το ενδιαφέρον για τον συνάνθρωπο, βρίσκονται σε ύφεση   

* Χαμηλές φιλοδοξίες και επαρχιωτισμός (μας αρκεί να είμαστε ο καλύτερος του «χωριού» και όχι ο καλύτερος στη διεθνή αρένα)

* Υπερβολικά συναισθηματική και ελλιπώς ορθολογική αντιμετώπιση της πραγματικότητας

*Η σύγχυση μεταξύ ελευθερίας και ασυδοσίας

*Η σύγχυση μεταξύ ευνομίας και καταστολής “

                                    

Με εκτίμηση